जि सतः मखु उपन्यासया प्यंगूगु ब्व

जि सतः मखु उपन्यासया प्यंगूगु ब्व

४

सुथय् क्याम्पस, न्हिनय् अफिस वनेगु जिगु जीवनया नियति जुल । न्हापा यक्व ई दुबलय् स्वयाः आः हे न्ह््याइपु ताल । लिमलाःगु इलय् न्ह्याग्गु ज्या नं इलय् हे सिधल ।

छन्हु सनिवाः सुथय् सीमा व जि जाथुइत सनाः च्वनागु धिरज तीजक जिमिगु डेराय् वल । जिमिसं वयात लसकुस याना कोथाय् दुकया । व तीजक जिगु खाताय् फेतुल । च्या दायेकाः त्वंकाः । छाय् वःगु, छु ज्या दु वं छुं हे मधाः । पलख सकलें सुम्क ।

“गनं चाःहिइके ब्वनाः यंकेत सःतः वयागु ला ?” सीमां वयात हाय्के थें याना न्यन ।

“मखु, जि आरतीनाप प्राइवेट खँल्हाय् धकाः वयागु ।” धिरज बुलुहुँ धाल ।

“जिपिं निम्हं छम्ह हे खः । झीगु खँ वं फुक्कं स्यू । जिं कने धुन । वया न्ह्योने सुचुके माःगु छुं खँ मदु । छु धायेमाः थन हे धाः ।” जिं धया ।

“आरती, झी निम्ह निम्हत्यपू जुयाः नं ब्यागलं ब्यागलं च्वनाच्वना । झीगु स्वापू धैगु नक्कली खः । थ्व नक्कली स्वापू ज्वनाः झीपिं गुलि च्वनाच्वनेगु ? उकिं कानूनी रूपं हे पारपाचुके माल ।”  

“छाय् सिर्जना डाक्टर पास यानाः वल ला ? वयानाप इहिपा यायेगु जुल ला ?” जिं न्यना ।

“खः, आः खुला लिपा सिर्जना नेपाः वइन । जिं इहिपा यात धकाः वं सीकल । व तँचाल । जिं वयात झीगु खँ फुक्क कनाः । जिं वनाप इहिपा यायेगु जूसा आः हे छनाप पारपाचुके माल धयाहल । उकिं जि छन्त नापलाः वयागु ।”

“तसकं बांलाःगु खँ ज्वनावल । बधाई दु । जित नं नक्कली त्यपू जीवन हनाःच्वने मयल । प्याखँ म्वःथें मखु मखुगु अभिनय यायेमालाः जि नं दिक्क जुइधुन ।” जिं लय्तानाः धया, “गन वनाः पार कायेगु ? जिं छु यायेमाल ?”

“गनंं वनेम्वाः । पारपाचुकेत माःगु भ्वँ फुक्क जिं दयेकाः हयागु दु । छं सहि जक याःसा गाः ।”

“पारपचुकेत झीपिं वीरगंज वने म्वाःला ? मां अबुया स्वीकृती म्वाःला ? अदालतं पाचुका बी धाःगु मखुला ?” जिं न्यना ।

“अदालतं हे पाचुका बिइगु खः। जिं वकिलतय्के सल्लाह यायेधुन । झी निम्हेसियां राजिखुसि जूसा थनया थाय्बाय् तयाः वकिल मार्फत थनया जिल्ला अदालतय् निवेदन तय्फु । निम्हेसित नं सःती । खः मखु न्यनी । निम्हेसिनं पारपाचुके कायेगु मन्जुर दु धकाः न्यायाधिशया न्ह््योने बयान बिल धाःसा पारपाचुके बी हँ ।”

“अले छु छं आरतीयात माना चामल भरय् याना बीगु खः ला ?” सीमां च्वाक्क न्यन ।

“आरतीं जीवनभर ब्याहाः मयाःसे च्वनाच्वनेगु खःसा जिं माना चामल बीमाली ।” धिरजं धाल, “अथेजूसां जि तयार दु । आः जि नं छगू स्कूलय् जागीर नयेधुन । दच्छि निदँला जि नं बांलाःगु जागिर दइ ।”

“म्वाः जितः छं मानाचामल भरय् यायेम्वाः । न त जीवनभर जि छंगु आसय् हे च्वनाच्वने । का भ्वँ हचि, जिं सही याना बी ।” जिं धया ।

धिरजं भ्वँ लिकाल । जिं भ्वँतय् च्वयातःगु ब्वना । जितः मयः धायेक छेँय् नं करबरं ब्याहाः यानाः ब्यूगु । ब्याहा यानाः नं भातंं मतिना मयाःगुलिं जि पारपाचुके कायेत वयागु खः धकाः च्वयातल ।

जिं भ्वँतय् सही यानाबियाः । धिरज लयताल ।

“आरतीनाप पारपाचुके जुलकि सिर्जनां छ नाप इहिपा याइला ?” सीमां न्यन ।

“जिपिं निम्हेसियाः मतिना जूगु खुदँ मयात । वं जिनाप इहिपा मयाइगु ला खँ हे मदु ।”

थुलि धयाः लय्ताना धिरज वन । 

धिरज वनाः पलख जाय्वं मधुकर अंकल कोथाय् वल । लुखाया निपा खापा निपा ल्हातिं ज्वनाः न्यन, “न्हाचः वयाच्वंम्ह मिजंमचा सु ?”

“जिमिथाय् वीरगंजय् च्वंम्ह दाइ, दाइया पासा ।” जिं धया ।

“थः छगः प्वाथं पिहाँ वयाम्ह बाहेक मिजंत सुं नं दाइ या किजा धकाः सःतीक च्वनेमज्यू । बांलाक होस या न्हिं मचात ।”

“ज्यू अंकल ।” जिं धया ।



लछि लिपा जि अफिस वनेत सनाच्वनागु । धिरज हथाय्पथासं जित नापलाः वल । 

“थौंला आपुलकं हे वल छाय् थें ?” जिं धिरजयाके न्यना । 

“थौं झीनिम्हं काठमाडौं जिल्ला अदालतय् वनेमाल । थौं झी पारकायेगु पेशी दु ।” धिरजं धाल ।

“जिं अफिसय् विदा हे मकयानि । गय्याना वये ?” जिं भतिचा ज्यामछिं पहः पिकयाः धया ।

“अय्सा अफिस वनाः झिंनिताः इलय् वा । जि अन हे च्वनाच्वने ।”

“झिंनिताः इलय् मखु निताः इलय् वय् ।” 

“ज्यू, जिं वकिलतय्त नं उगु इलय् हे सःते । जि पियाःच्वने ।” धिरज लय्ताना वन ।

जि नं लय्ताना अफिस वना । जि लय्ताय्ला ! दुःख ताय्केला ? जिं छुं हे विचाः यायेमफु । जिगु जिन्दगी मां बौया खेलौनाथें जुल । मचाबलय् भ्वय्याना म्हितेथें जुल । मंदतले म्हितल, मंमन्त कि घारघुर यानाः स्यंकाः बिल । 

पाय्छि निताः इलय् सीमा पासा ज्वना जि अदालत वना । धिरज व मेपिं प्यम्ह मनूत अदालतया न्हयःने दनाच्वन । जिपिं वनागु खनाः इपिं लय्ताल । इमि स्वयेबलय् जि वइमखुत धकाः च्वंगुजुइ । जि वनेवं इपिं हथाय्पथासं अदालत दुने वन । पलख लिपा जित इजलाशय् सःतल । जि न्यायाधिशया न्ह्यःने दं वना । न्यायाधिशं जितः क्वथीक स्वयाः न्यन, “मय्जुं थःगु होसोहवास व मनंनिसें हे पारपाचुके कायेत निवेदन बियाःगु खःला ?”

“खः श्रीमान, जिं थःगु राजीखुसीं हे थ्व निवेदन तयागु खः ।” जिं लिसः बिया ।

“इहिपा यानाः थुलि याकनं छाय् पार कायेत्यनागु ?” न्यायाधिशं न्यन ।

“फुक्क ख“ जिं निवेदनय् हे च्वयागु दु । थ्व जिमि निम्हेसिया सहलह नं हे यानागु खः ।”

“अले मय्जुयात माना चामल नं भरय् यानाः बी माःला ?” न्यायाधिशं न्यन ।

“म्वाः । इहिपा यासांनिसें वयानाप जि छुं हे स्वापू तयागु मदु । हानं जि जीवनभर वयागु नां कयाः थःछेँय् च्वने नं मखु । बरु जिगु क्वसः सामान वया छेँय् दु । व सकतां जितः लित बी माः ।” जिं धया ।

“का भाजु, मय्जुया खँय् छिगु स्वीकृति दु ला कि मदु ?” न्यायाधिशं धिरजयाके न्यन ।

“दु श्रीमान ।” धिरजं धाल ।

“छिमि साक्षी ब्वनाः हयागु दु ला ?” न्यायाधिशं न्यन ।

“दु श्रीमान, जि पासा सीमा ब्वनाः हयागु दु ।”

जिगु साक्षीकथं सीमां सही यात । धिरजया नं पासा छम्ह दु । वया पाखें वं सही यात । जिमिगु माग कथं हे न्यायाधिशं जिमित पार बिल । जिमिगु सम्बन्ध विच्छेद जुल । जि लय्ताना । जुलं त्याःम्ह मनूथें  धिरज लय्ताल । जितः नं झ्यातुगु भारी कुबिया तयागु भारी याउँक दिके दुगु थें जुल । छगू वन्धनं मुक्त जुयागु तायेका । जिगु इहिपाबलय् जिगु मनय् उलि लसता मवः । थौं जिगु मन लसतां चंचं धयाच्वन । सीमा जिपिं निम्हं अदालतं पिहाँवया । 

“आरती, थौंनिसें झी निम्हेसिया कलाः भाःतया नाता ला मन्त । तर पासाया नाता दयाच्वनेमाः । जितः माफ याः ।” धिरजं धाल ।

“छंगु व जिगु उमेर झिदँ पाः । छ जिम्ह पासा गथे जुइ ? बरु झीनिम्हं छथाय् च्वंपिं । किपुली नापं च्वनाच्वना । दाजु व केहेँया सम्बन्ध तयेफु । सिर्जनानाप त्यपू जीवन हने खनीन । जिगु भिन्तुना दु । वयात यक्व यक्व मतिना यानादिसँ ।” जिं धया, “जिगु क्वसः गबले कायेके छ्वय् ?”

“छंगु क्वसः जिं लित बी हे बी । छाय् हथाय् चायाःगु ? छ वीरगंज वनेबलय् जक काः वंसा जि हे ज्यू नि ।”

“झीसँ पार कयागु खँ छेँय् धायेला कि मधाये ?”

“व नं आः हे छाय् धायेमाःगु ? लिपा क्वसः काः वनेबलय् जक धाःसा गाः हे गाः नि । बरु उबलय् जि नं वया बी ।”

अदालतं पिहाँवयाः जिपिं थःथःगु लँ लिनाः वना ।

धिरजनाप पार कयाः वयाः जिगु मन गथे गथे जुल । लय्ताःगु धायेला नुगः मछिंगु धायेला । मनूतय् जीवनय् थथे ने जुइयः । थःम्हं मनयागु वीष नं लगय् जुइयः । जिगु जीवनया न्हापांगु इहिपा मस्तय् भ्वय् याना म्हितेथें जुल । न्ह्यलय् ला ज्वलय् ला थें जुल । लिपायागु जिगु जीवन गथे जुइ थें ।

परिस्थितिनाप त्वाय्चिनाः जिं जिन्दगी हनाच्वना । आः जितः वीरगंज वने हे मास्तेमवल । धिरज नाप पार कयागु खँ जिं सुयातं मकनाःनि । कने माःगु नं छाय् ? वीरगंजय् जूसाका भाःतया छेँ छाय् मवन धकाः खँल्हाबल्हा जुइ, न्ह््याथ्थे यानाःसां सिइका काइ । जि येँय् च्वनाच्वना । धिरजनाप च्वना च्वंगुला सुनाप च्वनाच्वंगु मेपिनिसं छु स्यू ? जिगु मनया पीर, दुःख इनाः कायेत सीमा दु । 



जि बी.बी.एसया निगूगु दँ सिधल । स्वंगूगु दँया ब्वनेगु नं सुरु जुल । सीमाया नं फाइनल जाँच सिधल । सीमाया भाःत स्वलां नेपाः वयेगु धकाः फोन यानाहल । वया भाःत नेपाः वइबलय् छकू कोथाय् स्वम्हं गथे च्वने ? आः च्वनाच्वनागु कोथा जितः हे माः । थनया छेँथुवाः अंकल तसकं भिं । जिमित थः म्ह्याय्थें हे मतिना याः । वं मतिना यानातःगुलिं सुनानं जिमित ब्यक्वः मिखां स्वयेगु तकं हिम्मत यायेमछाः । जि याकःचा च्वनेम्ह । उकिं सीमांं मेगु कोथा काः वन । धायेसातकि कोथा दइला मदइला ? जि याकःचा च्वनेगु बानि नं यायेमाल । उकिं सीमायात मेगु कोथाय् छ्वया । जिपिं निम्हेसिया निकू कोथा जुल । अथेसां गबलें सीमा जिथाय् द्यंवइ । गबलें मधुकर बानाप न्यनाः सीमाया कोथाय् द्यं वनेगु । जि सीमायाथाय् द्यं वनेबलय् छेँथुवाः बा नंं धाइगु, “कतकिया कोथाय् द्यं वनेमज्यू । पासा माःसा थःथाय् हे सःतेगु का ।”

सीमाया भाःत पवन नेपाः वल । सीमाया लसताया थागा मदु । निन्हु तक ला व अफिस हे मवः । वयागु लसतां जाःगु पहः खनाः जितः ईष्र्या जुल । जितः नं धिरजं मतिना याःगु जूसा जि नं अथे हे लय्ताय् दइगु । तर जितः सुनां लसता बिइ ? सीमा ला भाग्यमानी जुयाः पवन थें च्वंम्ह भाःत लात । इमि निम्हेसित ज्यामछिनी धकाः जि इमिथाय् बांलाक मवने धुन । सीमां नं जितः औपचारिकतावश जक वयाथाय् वा धाइगु । न्हापाथें वा हे वा धकाः कर मयात ।

जित अमरया लुमन्ति वल । अमरं जित क्याम्पसय् जक छुं धाःगु जूसा जिं थ्व इहिपा यायेमखुगु । न्ह्याथेंजाःगु संघर्ष यायेमाःसां यायेगु । आः जि सुयां कलाः जुइधुन । आः वं जित न्हापाथें मतिना याइला मयाइला ? कतकिया कलाः जुइ धुनाम्ह जि । वं जितः आः छाय मतिना याइ ? धिरजं जित उखे नं मलाः थुखे नं मलाः जुइक खुसीया दथुइ त्वःताबिल । आः खुसी सिथय् वयेत जिं हे संघर्ष यायेमानी । स्वये जि व संघर्ष त्याके फइला मफइला ?

जि याकःचा डेराय् च्वनाच्वना । सीमाया भाःत वसांनिसें व भाःतनाप जक चाह््यू जुयाच्वन । इमित मछिंक छुं ज्या मदय्कं ई ब्यः मदय्क जि इमिथाय् मवना । 

छन्हू बान्थिइ तरकारी न्यायेत जि याकःचा हे पिहाँवना । पा“गा द्वपातय् धिरज नापलात ।

“थौं याकःचा छाय्लय् ? पासा ग्व ?” धिरजं मुसुमुसु न्हिलाः न्वंतूवल ।

थौं वयागु पहः पाः । जिप्रति वयागु व्यवहार पाःगु वाःचायेका । उकिं जिं नं उगु कथं हे लिसः बिया, “मांया प्वाथं पिहांवयागु हे याकःचा । सिनां वनेबलय् नं याकःचा हे वनेमानि । पासा धैम्ह न्ह््याबलें दइला ? दिनी दिनी बाजा थाकाः जीवनभरि नापं हनेत द्यः साछीतयाः बियाःहःम्हसें ला त्वःतल धाःसा मेपिं सु दइ ?” ।

“छिमिसं न्हापाया कोथा त्वःते धुनागु ला ?”

“सीमाया भाःत वल । उकिं व मेथाय् डेरा कयाः च्वंवन ।”

“उखुन्हु जि अन डेराय् वयागु । छिमिगु कोथाय् तालं ग्वयाः तल । मेपिन्के न्यनाबलय् व कोथाय् याकःचा जक च्वनीगु धाल ।”

“छु ज्या दयाः वयागु ?”

“छंनाप छगू ज्या दु ।”

“छु ज्या दु धा ।”

“थन मखु छंगु डेराय् वनेनु । अन हे खँ ल्हाये ।”

“आः जिगु कोथाय् वयेगु छंगु अधिकार मन्त । छुं धायेमाःसा थन हे धाः । थन धायेमज्यूसा म्वाल ।”

“प्लीज आरती ! थौं छकः जक जि छंगु कोथाय् वये । छगू खँ दु ।” धिरजं विनित भावं धाल ।

न्वंनिंमवासे जि तरकारी न्यानाः ज्वना वया । व नं जि ल्यू ल्यू वल । थजु वःसा धकाः छुं नं मधया ब्वनायंकाः । न्हापा वया कलाः जुयाः च्वनाबलय् ला छुं मयाःम्ह मनूनं आः छु याइ ? जि व खनाः मग्याना । 

जिपिं वनाबलय् मधुकर अंकल फलय् फेतुनाच्वन । धिरजनापं वनागु खनाः वं मिखा ततःग्वय्क कन । जिमित नयेथें स्वल । वयागु मिखाय् बांलाःगु भाव मदु । वं जितः शंका याःथें ताय्का । अय्सां जिं छुं नं मधाःसे धिरजयात कोथाय् ब्वनाः यंका । कोथाय् दुहाँ वनेवं धिरजं खापाय् चुकू तल ।

“छाय् चुकू तयागु ? चुकू चायेकी । चुकू तयेमाःगु इलय् चुकू तइ धकाः ग्याःम्ह मखुला छ ? थौं छाय ?” जिं तंम्वः ख्वाः ज्यानाः धया । वं चुकू चायेकल ।

 जि कोथाय् छसिलिक्क फेतुना । व नं छसिलिक्क च्वनी धकाः च्वनागु । व ला जि लिक्क हे फेतूवल । जि अजूचाया । अय्सां जिं छुं नं मधया । वं छुं धाइला धकाः जिं वयागु ख्वाः स्वया । वं न्वंमवाःगुलिं जि च्या दायेकेत सना । वं जिगु ल्हाः ज्वनाः धाल, “पलख फेतू ।”

वं जिगु ल्हाः ज्वंबलय् जि झन अजूचाया । न्हापा उलिमछि वयानाप च्वना । वं गबलें हे जिगु ल्हाः छकः मज्वंम्हं थौं मतिनां जाःगु सलं पलख फेतु धकाः ल्हाः ज्वंवल । आः जिगु ल्हाः ज्वनेगु अधिकार वयाके मन्त । वं ल्हाः ज्वंगु जित मयल । जिं ल्हाः सालाः कया ।

“आरती, जितः माफ या ।” वं खँ छुनाः हल ।

“छं छु याःगु दु धकाः जिं छन्त थौं माफ बीमाल ?” जिं अजूचाया न्यना ।

“छं जितः उलिमछि मतिनायात नं जिं छंगु मतिना म्हसिइके मफुत ।”  

“आः जिं छन्त माफ यायेमाःगु छु दु ? छं धाःथे याना बी हे धुन ।”

“खः आरती ! छन्त छुं हे धायेथाय् मदु । छंगु छुं दोष नं मदु । दोष ला जिगु हे खः । उकिं ला थौं जि छंथाय् माफ फ्वं वयाच्वनागु ।”

“छु खँ खः तप्यंक धा । आमजाःगु बुट्टां जाःगु खँ जिं मस्यू ।” धिरजया पहः खनाः जि ग्यात । वं छुं याइला धकाः जिं काचाकिचिं लुखाया खापा चायेकाः ।

“आरती ! जिं जिगु मतिनाय् धोखा नयेधुन । जिं सिर्जनायात विश्वास यानाः छंलिसे पार कया । सिर्जना डाक्टर पास यानाः नेपाः वल । जिं वयात नापलाः वना । वं जिलिसे नापलायत तकं तयार मजुल । जिं छाय् धकाः कर कर याना । न्हापां वं हे धयाः जिं छलिसे पार कयाः । थौं वं जितः हेला यात । वयागु जिन्दगी जि वयेमते हँ । जि इहिपा यायेधुंकूम्ह मिजंनाप व कुमारी मिसां आः इहिपा यायेमखु हँ । गुलि धयां व मानय् मजू । व मनू हे मेम्ह जुइधुंकल । उकिं जि हानं छंथाय् वया ।”

“ठीक जू का छ जिथाय् वल । आः छं धायेत्यनागु खँ छु ?”

“आरती, आः जितः नं सिर्जना मयल । झी निम्ह हानं मिलय् जुइमाल । झी निम्हेसिया पारपाचुकागुु खँ अझतक सुनानं मस्यूनि ।”

धिरजया खँ न्यनाः जितः तँपिहाँवल । वयात नरथ्वक्क हक्के मास्तिवल । अय्सां जिं तँफिना धया, “जि छु छं न्ह््यवःसा खः ला ? उलिमछि मनूतय्त भ्वय् नकाः द्यः साछी तयाः इहिपा यानाः वयाम्ह जि । जितःला छं वास्ता मयाः धाःसा आःछंगु खँय् जिं गथे विश्वास याये ?” 

“अथे धायेमते आरती । जितः माफ या । जिं छन्त जिन्दगीभर मतिना याये ।” 

“छंगु छु विश्वास ? छम्हलिसे मतिना दयेक–दयेकं जि नाप इहिपा यात । इहिपा यानाः छं जित पारपाचुके यात, हानं जिथाय् हे वयाः माफ फ्वं वयाच्वन । हानं मेम्ह दतकि जितः हानं पार बीगु ला ? छं जितः छु भाःपियाः वयाच्वना । जि मिसा सतः मखु । छं यःबले द्यं वयेत, दनां वनेत । उकिं छ थुज्वःगु खँ ज्वनाः जिथाय् वयेमते । पलख नं थन च्वनेमते । याकनं पिहाँ हुँ ।” जिं तँ पिकयाः धया ।

धिरजं ख्वाः ह्याउँक तल । वया व धाये थ्व धाये मन्त । पलख वाताहाँ च्वनाच्वन । अय्नं व जिल्याहाः पहः पिकयाः धाल, “झी निम्हेसिया पारपाचुके जूसां जिं सुयातं मधयानि । छं नं मधाःनि जुइ । पारपाचुके धुंकाः नं हानं अदालतय् वनाः इहिपा यायेज्यू । छम्ह नाप इहिपा याये धुंकूम्ह छ । छन्त हानं मेपिन्सं छु मिखां स्वइ ? जिं याना छंगु जीवन स्यनी । समाजय् हेला जुइ । उकिं जिं यानागु भूलया प्रायश्चित यायेत हानं जि छंथाय् वयाच्वना ।” 

“का अप्वः हालाच्वनेगु मखु । भलाद्मी जुयाः खुरुक्क पिहाँ हुं । छेँवःम्ह पाहाँयात छुं यायेगु संस्कार जिके मदु । मखुसा थन बवाल जुइ ।” जिं मिखा भ्वय्कनाः स्वयाः धया ।

“मखु आरती, अथेधाये मते । जित माफ या ।” वं जिगु तुति ज्वने थें याना धाल ।

“भलादमी जुयाः खुरुक्क वनेगु ला कि छेँथुवाः अंकल सःताः गरय्पिंका छ्वये ।” आः जित वयागु छुं ख“ न्यने मयल उकिं जिं धया ।

अबलय् हे लुखाय् छेँथुवाः बा खनेदय्कः वल । सायद वं जिमिगु खँ ताल ला छु थें । वयाखतं जिके न्यन, “छाय् आरती ? छु जुल ? छ छाय् झोक्कय् जुया हालाच्वनागु ?” 

“स्व रे अंकल, थ्व मनू कोथां पिहाँ वने हे मानय् मजू ।” धिरजया पहः खनाः ग्यानाः जिं छेँय् थुवाः बायात धया ।

“अय् भाजु, थ्व छु चाला ? पिहाँ हुँ धासेंलि पिहाँ वनेम्वाःला ? पिहाँ वनेगु खः ला कि मखु ? मिसामचा याकःचा च्वनाच्वंगु थासय् वया छु धकाः हालाच्वनागु ? वं पिहाँ हुँ धासेंलि खुरुक्क वनेका ।” छेँथुवाः बाःनं धाल ।

अलेतिनि धिरज लुसुलुसुं पिहाँवन ।

“सु मिजंलय् थ्व ? छं पासा ला ?” छेँथुवाः अंकलं न्यन ।

“न्ह्याम्ह धाःसां ज्यू ।”

“अथे धयागु नं जुइ ला ?”

“कन्हय्कंस ई वल कि धाये ।” जिं धया ।

जिके चःति भुसुभुसुं वल । जितः धिरज खनाः तँपिहाँवल । वयात मारामुरु हे याये मास्तेवल । जितः गुलि जक हेला याना धाः वःगु जुइ । स्वाभिमान धैगु भतिचा हे मदुम्ह मनू । ल्ह्वयेधुंगु इ नुनेत जुइम्ह । वयाके स्वाभिमान मदयेवं जिके नं मदइला ? वं धाःधाःथे जिं याना च्वना । उकिं जितः हेके फइला धकाः वःगु जुइ । आः जिं वयालिसे पार कयागु खँ छेँ धायेमाल । यग्गु जुइमाः खःगु खँ धाये हे माल । हेंग्वाः जुइधुंकाः मिं पुइया छु भय ? धाःथें आः व जितः माःगु मखुत । जि थःगु जीवनया लँपु थःम्हं हे दयेका वने माःगु दु ।